W dzisiejszym świecie nabrzmiałym od tragicznych wydarzeń, nieoczekiwanych sytuacji oraz szalonego pędu w codziennym życiu coraz trudniej jest zachować spokój i równowagę emocjonalną. Statystycznie w Stanach Zjednoczonych około 16% dorosłych i 25% nastolatków doświadcza symptomów nerwicy o rożnym stopniu nasilenia.

 Najbardziej klasycznym jest następujący podział zaburzeń nerwicowych:

• Nerwica lękowa Uogólniona (Generalized Anxiety): charakteryzuje się ciągłym lub nawracającym stanem niepokoju, napięcia, obaw, który otrzymuje się niezależnie od tego co dzieje się dookoła osoby doświadczającej leku.

• Ataki paniki (Panic Disorder): objawia się nagłymi i powtarzającymi się epizodami silnego strachu z współwystępującymi nieprzyjemnymi dolegliwościami fizycznymi jak: nagle zmiany pracy serca, ucisk w klatce piersiowej, trudności w oddychaniu, zawroty głowy. Często są mylone z objawami zawału serca, ale na szczęście nie zagrażają w żaden sposób naszemu życiu- jakkolwiek odczucia bywają bardzo nieprzyjemne.

• Nerwica Pourazowa (Post Traumatic Disorder- PTSD): najczęściej jest reakcją na przeżytą lub obserwowana ciężka/tragiczną sytuację (traumę), ma charakter nawracający zwłaszcza w sytuacjach, które nawet w minimalnym stopniu zawierają elementy przypominające traumatyczne wydarzenie.

• Fobie Społeczne (Social Anxiety): charakteryzują się silnym niepokojem, któremu czasem mogą towarzyszyć ataki paniki o rożnym nasileniu. Objawy te pojawiają się w sytuacjach związanych z przebywaniem w grupie lub wykonaniem jakiejkolwiek czynność w miejscach publicznych (wzięcie udziału w dyskusji, spotkania towarzyskie, nawiązywanie kontaktów społecznych).

• Nerwica Natręctw (Obsesive Compulsive Disorder- OCD): czasami prezentowana jest jako osobny rodzaj zaburzeń nerwicowych. Polega na pojawianiu się niechcianych, intensywnych i niepokojących myśli (obsesji), które osoba doświadczającą OCD próbuje zneutralizować zrachowaniami, które również maja charakter niechcianych, wstydliwych i nielogicznych kompulsji (wielokrotne sprawdzanie, czyszczenie, robienie czegoś według sztywnych rytuałów, nieproduktywne rozmyślanie, często mające związek z myślami- „A co, jeżeli/What if” w jez. angielskim określane jako Ruminations.

• Hipochondria: nieustający niepokój o stan własnego zdrowia lub kondycję innych osób. Odczuwany niepokój o stan zdrowia wywołuje symptomy napięcia, które interpretowane są przez osobę z tym typem nerwicy jako poważne choroby. Jednak doświadczane symptomy nie maja żadnego podłoża medycznego.

Zaburzenia nerwicowe podobnie jak depresyjne maja związek z kilkoma współwystępującymi czynnikami, a są nimi: genetyczne predyspozycje dziedziczone po przodkach, wrażliwszy typ układu nerwowego (anatomiczna predyspozycja) oraz doświadczane w życiu sytuacje, zwłaszcza te mające miejsce w dzieciństwie.

Za poziom odczuwanego niepokoju/frustracji w naszym mózgu odpowiedzialny jest obszar limbiczny (Limbic System). Osoby skłonne do zaburzeń nerwicowych mają nadmiernie wrażliwy/nadaktywny niewielki obszar tego systemy zwany Ciałkiem Migdałkowym (Amygdala). Jest to część w mózgu, która (w największym skrócie mówiąc) przyłącza konkretne uczucia (na przykład niepokój, zdenerwowanie, radość) do konkretnych sytuacji, które poprzez myśli są interpretowane w naszym przednim płacie mózgowym (ośrodek myślenia). Amygdalę można przyrównać do systemu alarmowego w samochodzie, który włącza się w sytuacji konkretnego niebezpieczeństwa, jednak sami wiemy, że w niektórych pojazdach alarm włącza się praktycznie bez powodu. Poniższa ilustracja prezentuje nam części mózgu zaangażowane w doświadczanie nadmiernego, a czasem nierealnego niepokoju: