Smutni
Smutek, przygnębienie a nawet rozpacz są naturalnymi i właściwymi reakcjami pojawiającymi się w związku z trudnymi momentami w życiu każdego z nas. Doświadczanie tych uczuć jest wręcz konieczne, aby przejść do fazy akceptacji zaistniałej straty, zmiany lub niepowodzenia i co najważniejsze, aby odnaleźć swoją drogę w dalszym życiu. Jednak problem pojawia się, gdy poziom smutku lub okres jego trwania jest intensywny i/lub długotrwały. Osoby doświadczające nieustannego smutku bądź mające trudności w dostrzeganiu pozytywnych aspektów w sobie bądź otaczających ich świecie najprawdopodobniej maja stany depresyjne. Statystycznie aż około 5% dorosłej populacji na świecie doświadcza symptomów depresji. Kondycja ta pojawia się również u małych dzieci oraz jest często obserwowana u nastolatków obojga płci.
Przyczyny depresji tkwią we współwystępowaniu (polaczeniu się):
genetycznych predyspozycji- możemy je zaobserwować śledząc własne „drzewo rodowe”
zaburzonego funkcjonowania części naszego mózgu, które odpowiadają za powstawanie uczuć- Amygdala (ciałko migdałowe), Hippokampus (Hipokam) i Thalamus (Podwzgórze mózgowe)
doświadczania przykrych/tragicznych sytuacji zwłaszcza w początkowych okresach życia.
Sposobów w jaki interpretujemy samych siebie i otaczającą nas rzeczywistość.
Również choroby takie jak: problemy z tarczyca, przebyty atak serca, stwardnienie rozsiane, Choroba Parkinsona, choroba Alzheimera, przebyte wylewy (stroke) mogą przyczyniać się lub potęgować stany depresyjne.
Najczęstszymi symptomami depresji są:
Objawy emocjonalne takie jak pesymizm, lęk płaczliwość, zniecierpliwienie, drażliwość.
Objawy poznawcze: obniżona samoocena, samooskarżanie się, pesymizm, rezygnacja.
Objawy somatyczne: zaburzenia snu, zaburzenia w jedzeniu (brak apetytu/objadanie się), ciągle zmęczenie, dolegliwości/bole niemające związku z konkretną chorobą somatyczną.
Symptomy te może okazjonalnie odczuwać każdy człowiek, jednak, jeżeli utrzymują się ona przez okres dłuższy niż dwa tygodnie konieczna jest konsultacja z lekarzem lub terapeutą.
Stany depresyjne rozpoznane wystarczająco wcześnie są leczone z wysoka efektywnością technikami terapeutycznymi dobranymi indywidualnie przez psychologa. Szybkie i trwale efekty przynosi terapia Poznawczo- Behawioralna (CBT), techniki relaksacji oraz Mindfulness (umiejętności skupiana uwagi na teraźniejszości). Poprzez konkretne ćwiczenia prezentowane w trakcje sesji terapeutycznej, a potem powtarzane w domu, osoba doświadczająca stanów depresyjnych uczy się rozpoznawać myśli będące ich źródłem, koncentrowania się na obecnej chwil zamiast rozpamiętywania przeszłości lub przyszłości, poznaje efektywne metody opanowywania wahnięć nastroju oraz przede wszystkim poznaje sposoby na budowanie nowego postrzegania samego siebie i otaczającego świata.
W bardziej zaawansowanych stadiach lub symptomach depresji koniecznym bywa wsparcie farmakologiczne- zwłaszcza w początkowej fazie terapii. Jednak dużym błędem jest poleganie tylko na lekach, gdyż działają one jedynie na objawy natomiast nie leczą przyczyn depresji. Z biegiem czasu wymagają zwiększania dawek i miewają skutki uboczne.
Natomiast techniki terapeutyczne są metodami naturalnymi, które prowadza do trwałych zmian w strukturze mózgu prowadzących do bardziej efektywnego kontrolowania własnych myśli i związanymi z nimi reakcji emocjonalnych. Ponadto umiejętności te pozostają z nami na zawsze i są już naszą własnością pomagającą nam podnosić standard codziennego życia.
Malgorzata Olczak.